Charles Dankmeijer, een gedreven, kleurrijk schilder

titel: Charles Dankmeijer (1861 – 1923) | Een gedreven, kleurrijk schilder
auteur: Marten Bol
uitgever: Stichting Museum Veluwezoom Doorwerth, 2002

ISBN 90-803-264-3-7
NUGI 912, kunstgeschiedenis
Gebonden met harde kaft, 72 pagina’s, illustraties in z/w en kleur
Monografie van Charles Dankmeijer uitgegeven ter gelegenheid van een tentoonstelling in het Museum Veluwezoom te Doorwerth.

Charles Dankmeijer groeide op in Amsterdam, waarbij zijn jeugd getekend werd door vele verhuizingen. Zijn vader was boekhouder, zijn grootvader muziekmeester. Hij had zowel talent voor muziek als voor tekenen. Hij ging in Antwerpen naar de tekenacademie. Terug in Amsterdam kreeg hij les bij de Rijksacademie van A. Allebé en Barend Wijnveld. In 1886 vertrok hij naar Laren. Daar werd hij overweldigd door de schoonheid van de natuur en schilderde veel, ook het boerenleven. Hij ontmoette er Anton Mauve die hem goede adviezen gaf. Na het overlijden van Anton Mauve, in 1888, vertrok hij daar en trouwde met Anna Margaretha van Oven. De onrust en het vele verhuizen zal zijn leven lang bij hem horen. Enige tijd woonden ze in Abcoude, waar hij waterrijke plekken vastlegde. In en bij Den Haag woonde en werkte hij op meer adressen en maakte reizen naar Vlaanderen, Frankrijk en Italië.

Op aanraden van Theophile de Bock kwam hij in 1896 terecht in Renkum en later in Oosterbeek. Hij was medeoprichter van de Kunstenaarsvereniging ‘Pictura Veluvensis’ in 1902. Daar beleefde hij een relatief succesvolle tijd.

Charles Dankmeijer wordt beschreven als een kleine man met vlekkige kleding, waaruit men de kleuren van zijn palet kon afleiden. Plotselinge ingevingen brachten hem in verrukking. Al was het midden in de nacht, dan had hij nergens meer oog voor en ging als in trance aan het werk.
Zijn persoonlijke leven was vol tegenslagen, toch bleef hij optimist. Al werkte hij hard en exposeerde veel, ook in Parijs en eenmaal in New York, er waren tijden dat hij niet genoeg verkocht. Sommige critici vonden zijn werk destijds rommelig, te vet geschilderd en soms te fel van kleur, maar hij werd ook gewaardeerd. Hij moest moeite doen om zijn kinderrijk gezin te onderhouden, en probeerde schuldeisers soms met een schilderij tevreden te stellen. Wel een geziene gast onder vakgenoten, altijd in voor een vrolijk voorstel, een grap of een verhaal.

Zijn werk is heel gevarieerd, impressionistisch, grillig, krachtig, soms ruw en chaotisch, bij tijden heel kleurrijk. Zijn schetsen en aquarellen zijn verstilder.
In 1906 keerde Dankmeijer terug naar Den Haag. In het culturele klimaat van de Hofstad begon men meer waardering te krijgen voor zijn manier van schilderen. Zijn werk werd in de loop van tijd evenwichtiger gevonden.
Dankmeijer overleed in 1923 aan een beroerte.

Voorzien van gerangschikte informatie over zijn leven als kunstenaar en zijn persoonlijk leven, over de vele tentoonstellingen en perscommentaren.