De schilders van de Veluwezoom

De schilderskolonie
Oosterbeek en Wolfheze vormen samen de eerste schilderskolonie in Nederland.

Hier komen Schilders bijeen die het liefst in de natuur werken. Zij stimuleren elkaar in de overgang van de klassieke romantische schilderwijze naar een nieuwe stijl: het impressionisme. 

Hoe is dat gegaan?

Al eeuwen worden er landschappen geschilderd. Meestal als onderdeel van een voorstelling. In de 19e eeuw wordt de natuur en het landschap herontdekt en verheerlijkt.

Het heuvelachtige landschap bij het dorpje Oosterbeek op de rand van de Veluwe wordt een aantrekkelijk reisdoel vanuit de steden in het westen van het land.

In 1841 komen twee heel verschillende schilders naar het nog kleine Oosterbeek, Frederik Hendrik Hendriks en Johannes Warnardus Bilders. Zij vestigen zich er en vormen met hun leerlingen en anderen de basis van de eerste groep schilders die in deze regio neerstrijken. Met hun kwasten bezingen zij de weidse uitzichten, de bossen met hun bronbeken, de glooiende heidevelden en de natte weiden met vee.

Oosterbeek en Wolfheze vormen samen de eerste schilderskolonie in Nederland